Zondag is het het uur van de waarheid voor onze Rode Duivels. De kwalificatiewedstrijd tegen Wales. Daar gaan ze de jongens van de mannen scheiden. Maar eerst is er nog het oefenmatchke tegen Ijsland.
Veel belangstelling is er niet, het koning Boudewijnstadion zit zelfs niet vol. Het is duidelijk, de supporters zitten liever warm thuis met een Jupke en ne zak chips. Of een kommeke chips, als moeder de vrouw ni met de vriendinnen op stap is.
Om eerlijk te zijn had ik van die Ijslanders ronkende namen verwacht, gelijk de Eyjafjallajökull, maar nee het zijn allemaal "sons". En daarmee leren we weer dat men in IJsland zo goed als geen familienamen kent, maar patroniemen. Ze pakken gewoon de naam van de vader en plakken er "son" achter. In het geval van een dochter, is het de naam van de moeder met "dottir" erachter. Een beetje verwarrend allemaal, want in een gezin met 2 kinderen, kunde dus vier verschillende achternamen hebben. In grotere gezinnen zelfs meer als er een paar van de facteur of de melkboer tussen zitten. Om nog maar te zwijgen van de nieuw samengestelde gezinnen. Daarom noemen Ijslanders mekaar gemakkelijkheidshalve bij de voornaam. Dan laten ze zo wa in het midden wie nu wie zijne kleine is.
Als ze op het veld komen, is het duidelijk. Dit zijn afstammelingen van de Vikingen. Helder blauwe ogen en woeste baarden. Er zit zelfs ne Ragnar bij, maar daar houdt de vergelijking dan ook op. Het lijkt allemaal veel woester dan het is en het ziet ernaar uit dat het een matchke Red Devils vs Sons of Discipline wordt.
De wedstrijd is nog maar tien minuten bezig als Januzaj bewijst dat hij zijn kans in de basis meer dan waard is. NIcolas Lombaerts kan de bal netjes tussen de Ijslandse palen placeren na een heerlijke vrije trap van Adnan. Mijne mond valt open van verbazing en ik ben er zeker van dat dit een per ongelukske moet zijn. De Nicolas die ni alleen zichtbaar is in een match, maar ook nog eens zonder te prutsen ne goal maakt, daar is iets ni just mee. Het weerhoudt den Thibaut er echter ni van om helemaal alleen een vreugdedanske in zijn doel te maken.
Vreugde die van korte duur is want ne minuut later bewijst Lombaerts mijn stelling door wel te stuntelen in de verdediging waardoor Finnbogasson er direct 1 - 1 van kan maken. Vermaelen jongen, het wordt tijd da ge terug zijt, want de gaten in de verdediging bij de Duivels zijn groter dan die in ne gruyère kaas en ge ziet Courtois het met de minuut meer op zijn zenuwen krijgen.
Na de rust, staat er ne nieve keeper in de goal bij de IJslanders. Den Johnsson, alleen te onderscheiden van de vorige omdat hem geen ros haar heeft. We zullen maar in het midden laten of dat da de beste beslissing van den dag is. Want just op dat moment beslist Wilmots om nog eens handig gebruik te maken van het ego van zijn spitsen en stelt hij gelijktijdig Lukaku, Origi en Benteke op. Een gewaagde zet heet dit dan in voetbaljargon.
We weten het allemaal, Divock en Romulu willen alle twee bewijzen dat ze den beste zijn, en in den 61ste minuut zorgt dit voor een verlossend doelpunt van Origi. 2 - 1 en menig Belg slaakt een zucht van verlichting.
Als dan ook nog Drieske Mertens op het veld komt, krijgen we terug wat schwung in de tamme wedstrijd. Den Dries zet heerlijk voor en Lukaku loopt de 3 - 1 gewoon binnen. Er is genen IJslander in velden of wegen te bekennen. Zelfs de zoon van John staat ni in zijne goal. Piece of cake voor de Romulu die hiermee zijn kans grijpt om te bewijzen dat Origi ni den enige is die doelpunten kan scoren.
Op de valreep beslist Wimots om ook Praet nog een kans te geven en den Dennis mag zijn debuut maken bij ons Nationaal Elftal. Da manneke doet da lang ni slecht, maar het zet wel kwaad bloed bij Nainggolan. Die weigert van de slag nog verder op te warmen en volgt de slotfase van de wedstrijd mokkend op één knie. Tsja Radja, er mogen er maar elf op het veld, zelfs in een oefenmatchke, hé jongen.
De scheids fluit de wedstrijd af op 3 - 1. Hieroop volgt het hoogtepunt van de match : Lukaku die zijn truike uittrekt. Hij stoeft maar wat graag met zijne sixpack en eerlijk gezegd, hebben wij daar niks op tegen.
Courtois is kwaad, en terecht. Onze verdediging trok op niks. De backs spelen veel te hoog, den Toby heb ik van heel de match ni gezien en de Nicolas da is meestal maar wa versiering. Iedereen is het erover eens, als ze zo gaan spelen tegen Wales, hebben ze geen schijn van kans.
Vanden Borre, Januzaj, Courtois, Wilmots .... allemaal weten ze het en allemaal zijn ze van plan om één blok te vormen tegen Bale zondag. 't Is te hopen dat ze het ook op het veld klaarspelen, want anders ziet het er ni goed uit. We kijken er in spanning naar uit. Wordt het een kletterende overwinning voor onze mannen of wordt het zondag (ge)jos(t)dag. We blijven het volgen. Tris.
Veel belangstelling is er niet, het koning Boudewijnstadion zit zelfs niet vol. Het is duidelijk, de supporters zitten liever warm thuis met een Jupke en ne zak chips. Of een kommeke chips, als moeder de vrouw ni met de vriendinnen op stap is.
Om eerlijk te zijn had ik van die Ijslanders ronkende namen verwacht, gelijk de Eyjafjallajökull, maar nee het zijn allemaal "sons". En daarmee leren we weer dat men in IJsland zo goed als geen familienamen kent, maar patroniemen. Ze pakken gewoon de naam van de vader en plakken er "son" achter. In het geval van een dochter, is het de naam van de moeder met "dottir" erachter. Een beetje verwarrend allemaal, want in een gezin met 2 kinderen, kunde dus vier verschillende achternamen hebben. In grotere gezinnen zelfs meer als er een paar van de facteur of de melkboer tussen zitten. Om nog maar te zwijgen van de nieuw samengestelde gezinnen. Daarom noemen Ijslanders mekaar gemakkelijkheidshalve bij de voornaam. Dan laten ze zo wa in het midden wie nu wie zijne kleine is.
Als ze op het veld komen, is het duidelijk. Dit zijn afstammelingen van de Vikingen. Helder blauwe ogen en woeste baarden. Er zit zelfs ne Ragnar bij, maar daar houdt de vergelijking dan ook op. Het lijkt allemaal veel woester dan het is en het ziet ernaar uit dat het een matchke Red Devils vs Sons of Discipline wordt.
De wedstrijd is nog maar tien minuten bezig als Januzaj bewijst dat hij zijn kans in de basis meer dan waard is. NIcolas Lombaerts kan de bal netjes tussen de Ijslandse palen placeren na een heerlijke vrije trap van Adnan. Mijne mond valt open van verbazing en ik ben er zeker van dat dit een per ongelukske moet zijn. De Nicolas die ni alleen zichtbaar is in een match, maar ook nog eens zonder te prutsen ne goal maakt, daar is iets ni just mee. Het weerhoudt den Thibaut er echter ni van om helemaal alleen een vreugdedanske in zijn doel te maken.
Vreugde die van korte duur is want ne minuut later bewijst Lombaerts mijn stelling door wel te stuntelen in de verdediging waardoor Finnbogasson er direct 1 - 1 van kan maken. Vermaelen jongen, het wordt tijd da ge terug zijt, want de gaten in de verdediging bij de Duivels zijn groter dan die in ne gruyère kaas en ge ziet Courtois het met de minuut meer op zijn zenuwen krijgen.
Na de rust, staat er ne nieve keeper in de goal bij de IJslanders. Den Johnsson, alleen te onderscheiden van de vorige omdat hem geen ros haar heeft. We zullen maar in het midden laten of dat da de beste beslissing van den dag is. Want just op dat moment beslist Wilmots om nog eens handig gebruik te maken van het ego van zijn spitsen en stelt hij gelijktijdig Lukaku, Origi en Benteke op. Een gewaagde zet heet dit dan in voetbaljargon.
We weten het allemaal, Divock en Romulu willen alle twee bewijzen dat ze den beste zijn, en in den 61ste minuut zorgt dit voor een verlossend doelpunt van Origi. 2 - 1 en menig Belg slaakt een zucht van verlichting.
Als dan ook nog Drieske Mertens op het veld komt, krijgen we terug wat schwung in de tamme wedstrijd. Den Dries zet heerlijk voor en Lukaku loopt de 3 - 1 gewoon binnen. Er is genen IJslander in velden of wegen te bekennen. Zelfs de zoon van John staat ni in zijne goal. Piece of cake voor de Romulu die hiermee zijn kans grijpt om te bewijzen dat Origi ni den enige is die doelpunten kan scoren.
Op de valreep beslist Wimots om ook Praet nog een kans te geven en den Dennis mag zijn debuut maken bij ons Nationaal Elftal. Da manneke doet da lang ni slecht, maar het zet wel kwaad bloed bij Nainggolan. Die weigert van de slag nog verder op te warmen en volgt de slotfase van de wedstrijd mokkend op één knie. Tsja Radja, er mogen er maar elf op het veld, zelfs in een oefenmatchke, hé jongen.
De scheids fluit de wedstrijd af op 3 - 1. Hieroop volgt het hoogtepunt van de match : Lukaku die zijn truike uittrekt. Hij stoeft maar wat graag met zijne sixpack en eerlijk gezegd, hebben wij daar niks op tegen.
Courtois is kwaad, en terecht. Onze verdediging trok op niks. De backs spelen veel te hoog, den Toby heb ik van heel de match ni gezien en de Nicolas da is meestal maar wa versiering. Iedereen is het erover eens, als ze zo gaan spelen tegen Wales, hebben ze geen schijn van kans.
Vanden Borre, Januzaj, Courtois, Wilmots .... allemaal weten ze het en allemaal zijn ze van plan om één blok te vormen tegen Bale zondag. 't Is te hopen dat ze het ook op het veld klaarspelen, want anders ziet het er ni goed uit. We kijken er in spanning naar uit. Wordt het een kletterende overwinning voor onze mannen of wordt het zondag (ge)jos(t)dag. We blijven het volgen. Tris.
